در سال 1934، ویلیام میکستر و جوزف بار نظریه‌ای ارائه کردند که فتق دیسک بین‌مهره‌ای را عامل اصلی فشار بر اعصاب نخاعی و بروز درد رادیکولار (دردی که از کمر به پاها منتشر می‌شود) معرفی کرد. این نظریه برای دهه‌ها پایه و اساس تشخیص و درمان کمردرد بود. اما از اواسط قرن بیستم، دانشمندانی مانند دکتر روسوموف این دیدگاه را به چالش کشیدند. او در مقاله‌ای در سال 1985 پرسید: «آیا فتق دیسک واقعاً باعث درد می‌شود؟» روسوموف مشاهده کرد که بسیاری از بیماران با فتق دیسک هیچ دردی احساس نمی‌کنند، در حالی که برخی دیگر حتی پس از کاهش فشار دیسک، همچنان درد شدیدی را تجربه می‌کنند. این تناقض نشان داد که عوامل دیگری غیر از فشار مکانیکی دیسک در ایجاد کمردرد نقش دارند.