“`html
رمان «جنگل»، شرحی جانسوز از رنج خانواده‌ای لیتوانیایی است؛ زنانی که به انحراف کشیده می‌شوند، کودکانی که در کارخانه‌ها یا خیابان‌ها جان خود را از دست می‌دهند و مردانی که زیر بار کار طاقت‌فرسا، گرسنگی و الکل‌خواری نابود می‌شوند. بخش قابل توجهی از کتاب به وضعیت غیربهداشتی کارخانه‌های بسته‌بندی گوشت و بی‌توجهی به اصول بهداشتی اختصاص دارد؛ همین بخش بود که بیشترین واکنش‌ها را برانگیخت. پس از انتشار کتاب، موجی از انتقادات به راه افتاد و فروش گوشت به شدت کاهش یافت. حتی شخصیت مشهور آمریکایی، آقای دالی، اعلام کرد که به همراه رئیس جمهور، گیاهخوار شده است. همان‌طور که سینکلر بعدها بیان کرد: «هدف من، تکان دادن وجدان مردم بود، اما ناخواسته به شکم آنها ضربه زدم. می‌خواستم با تصویر رنج‌هایی که اربابان صنعت بر سر کارگران می‌آورند، جامعه را به وحشت بیندازم. کشف وضعیت هولناک صنعت گوشت، اتفاقی غیرمنتظره بود.» با این حال، کتاب تاثیر فوری خود را گذاشت و منجر به تصویب «قانون جلوگیری از تقلب در مواد غذایی و دارویی» توسط کنگره آمریکا شد؛ شاید تنها دستاورد غیرقابل انکار جنبش «افشاگران» باشد.
مقایسه‌ی «جنگل» با رمان «بشردوستان ژنده‌پوش» اثر رابرت تره‌سل، نویسنده ایرلندی که با تاخیر در سال ۱۹۱۴ منتشر شد، جالب توجه است. هر دو رمان به موضوعاتی مشابه می‌پردازند: افزایش سرعت کار، تلاش کارفرمایان برای کنار گذاشتن کارگران ماهر مسن و کاهش دستمزدها، استخدام کارگران جوان و غیرماهر، بی‌توجهی به بهداشت و ایمنی کارگران، نفوذ فساد سیاسی کارفرمایان، تلاش کارگران برای تشکیل اتحادیه و سرکوب خشونت‌آمیز آنها. اما در شهر انگلیسی که تره‌سل توصیف می‌کند، خشونت و بی‌رحمی صنعت شیکاگو دیده نمی‌شود و مبارزه کارگری نیز فاقد آن حال و هوای نومیدکننده و مهلک است. قهرمان جنگل در نهایت به سوسیالیست‌ها می‌پیوندد و در پایان کتاب به سخنان سخنرانی گوش می‌دهد که می‌گوید: «جنبشی آغاز خواهد شد که هرگز قابل مهار نخواهد بود؛ موجی که به طوفانی سهمگین و شکست‌ناپذیر تبدیل خواهد شد. کارگران متحد و خشمگین شیکاگو، زیر پرچم ما گرد هم خواهند آمد. ما آنها را سازماندهی خواهیم کرد؛ شیکاگو از آن ما خواهد بود!…»
با این حال، احساس نهایی خواننده بیشتر به فریاد مقاومت و یأس نزدیک است تا امید. این تفاوت میان دو رمان، به وضوح تفاوت دو جامعه را نشان می‌دهد: جامعه‌ای که در اوج جنبش کارگری، پایه و اساس محکمی برای انتقاد اجتماعی منسجم دارد و جامعه‌ای که فاقد چنین پایه‌ای است و انتقاد در آن پراکنده و ناهمگون است.
“`
