## فاجعه دیالیز: سکوت مرگبار و بازی با جان انسان‌ها
**مرگ تلخ 70 بیمار دیالیزی بر اثر استفاده از محلول آلوده به آلومینیوم، زخم تازه‌ای بر پیکر جامعه ایران زده است. سکوت نهادهای مسئول، انکارها و سرپوش گذاشتن‌ها بر این فاجعه، نگرانی و هراس را در دل بیماران و خانواده‌های آنان روشن کرده است. **
**وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به عنوان بالاترین مقام مسئول در حوزه سلامت، با قاطعیت اعلام کرده است که مشکل آلودگی و مسمومیت بیماران دیالیزی برطرف شده و هیچ نگرانی برای آنها وجود ندارد. اما این اطمینان، آرامش چندانی به دل جامعه نمی‌دهد. به ویژه که این فاجعه در سایه انکار، تخفیف و سرپوش گذاشتن مسئولان و نهادهای مرتبط رخ داده است.**
**داستان تلخ مرگ 70 بیمار دیالیزی، با انتشار خبر آلودگی محلول دیالیز صفاقی به فلز آلومینیوم در خرداد ماه آغاز شد. این آلودگی به شدت بسیار بالاتر از حد مجاز بود و تاکنون جان بسیاری از بیماران را گرفته است.**
**با وجود گذشت ماه‌ها از این فاجعه، نهادهای مسئول همچنان در غم و غفلت به سر می‌برند. وزارت بهداشت به جای پاسخگویی و شفاف‌سازی ، به انکار و تخفیف موضوع پرداخته است. سازمان غذا و دارو نیز با تاکید بر نظارت سختگیرانه بر تولید دارو ، به ساده‌ترین و غیرقابل قبول‌ترین شکل ممکن، خود را بی‌گناه جلوه داده است.**
**شرکت “ثامن” که مسئولیت تولید محلول آلوده را به عهده دارد، در اطلاعیه ای مجدانه به انکار و تخفیف مسئولیت پرداخته است. آنها با تاکید بر اینکه مواد اولیه محصول از شرکت‌های داخلی تامین شده است، مسئولیت را به عهده تامین کننده مواد اولیه انداخته‌اند.**
**اما حقیقت این است که مسئولیت این فاجعه بر عهده همه نهادهای مسئول است. وزارت بهداشت که به عنوان ناظر بر سلامت مردم مسئولیت دارد، سازمان غذا و دارو که به عنوان ناظر بر تولید دارو مسئولیت دارد و شرکت “ثامن” که به عنوان تولید کننده محصول مسئولیت دارد. **
**این فاجعه تلخ نه تنها جان 70 بیمار را گرفته است، بلکه اعتماد مردم به نهادهای مسئول را نیز تضعیف کرده است. جامعه ایران به پاسخگویی و شفاف‌سازی ، به عدالت و به محاسبه گر از مسببان این فاجعه نیاز دارد. **
**هرگونه انکار و سرپوش گذاشتن بر این فاجعه ، تنها به سود مسببان و متهمان خواهد بود و جامعه را در غم و ناراحتی بزرگتری فرو خواهد برد.**
