افزایش وزن در دوران یائسگی یکی از مشکلات رایج بین زنان میانسال است که معمولاً با تجمع چربی در ناحیه شکم همراه می‌شود. در حالی‌که نشانه‌هایی مانند گرگرفتگی و تعریق شبانه بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرند، تغییرات وزنی نیز نقشی مهم در سلامت جسم و روان ایفا می‌کند.
کاهش چشمگیر سطح هورمون استروژن یکی از عوامل اصلی افزایش وزن در این دوره است. این افت هورمونی منجر به کند شدن متابولیسم، افزایش اشتها و کاهش توده عضلانی می‌شود. همچنین، افت استروژن می‌تواند مقاومت به انسولین را تقویت کرده و تبدیل قند به چربی را در بدن آسان‌تر کند.
به گفته متخصصان، دوران یائسگی با افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی نیز همراه است؛ موضوعی که انجمن قلب آمریکا آن را برجسته کرده و نسبت به آن هشدار داده است.
یکی از مشکلات زنان یائسه در مقابله با افزایش وزن، مقاومت بدن به رژیم‌های غذایی و تمرینات معمول است. دکتر پمیندا کاباندوگاما، متخصص غدد و چاقی، بر این باور است که تغییرات هورمونی در این دوره روند کاهش وزن را دشوار می‌سازد. از همین رو، داروهای خانواده GLP-1 از جمله سماگلوتاید و تیرزپاتاید، به‌عنوان گزینه‌های درمانی در حال بررسی و استفاده هستند.
البته برخی پزشکان نسبت به استفاده گسترده از این داروها در زنان با شاخص توده بدنی نرمال، هشدار داده‌اند. آن‌ها اشاره می‌کنند که عوارضی مانند تهوع، درد شکم و اختلالات گوارشی نیز باید مورد توجه قرار گیرد.
بر اساس اطلاعات منتشرشده در نشریه ووگ، داروهای GLP-1 علاوه‌بر ایجاد حس سیری و تنظیم حرکت دستگاه گوارش، با گیرنده‌های استروژن نیز در تعامل هستند. کاهش سطح استروژن در یائسگی می‌تواند موجب افزایش هورمون‌های تحریک‌کننده اشتها مانند گرلین و لپتین شود.
پژوهش‌های جدید نشان می‌دهند که ترکیب درمان‌های هورمونی با داروهای کنترل وزن می‌تواند اثربخشی بیشتری داشته باشد. بررسی‌های کلینیک مایو نیز نشان داده زنانی که از هر دو نوع درمان بهره برده‌اند، تا ۳۰ درصد بیشتر از مصرف‌کنندگان تنها یک دارو، موفق به کاهش وزن شده‌اند.
در مجموع، مقابله با افزایش وزن در دوران یائسگی نیازمند رویکردی ترکیبی، نظارت دقیق پزشکی و برنامه‌ریزی منظم است. انتخاب روش‌های درمانی باید با در نظر گرفتن سلامت عمومی، وضعیت هورمونی و سطح ریسک فردی صورت گیرد.