بازگشت افسانه‌ای شاهین به مستطیل سبز؛ از شکوه تا افول و دوباره امید
دیدار شمس آذر و شاهین در جام حذفی، فرصتی برای یادآوری یکی از باشکوه‌ترین و تلخ‌ترین داستان‌های فوتبال ایران است. شاهین، نامی که یادآور تیم افسانه‌ای دهه‌های ۱۳۳۰ و ۱۳۴۰ است، تیمی که در اوج قدرت، طعم تلخ انحلال را چشید. سیاست‌های آن دوران، باعث حذف شش بازیکن شاخص و شاهینی تیم ملی از المپیک ۱۹۶۴ توکیو شد؛ ضربه ای مهلک که در شکست ایران نقش بسزایی داشت.
باشگاه شاهین در دهه‌های سی و چهل، یکی از قطب‌های اصلی فوتبال ایران بود. این باشگاه به تدریج به سه تیم شاهین، عقاب و شهباز توسعه یافت؛ تیم‌هایی متشکل از دانش‌آموزان دبیرستانی. در آن سال‌ها، شاهین رقیب سرسخت تیم‌هایی چون تاج، سرباز و دارایی بود. اما قدرت شاهین با دخالت‌های سیاسی به پایان رسید و باشگاه منحل شد. تلاش برای احیای شاهین با تشکیل تیم شهباز همراه بود، تیمی که اگرچه ستاره‌هایی چون ناصر حجازی و غلامحسین مظلومی را در خود دید، اما هرگز نتوانست به جایگاه شاهین اولیه برسد. سال‌ها شاهین به تاریخ پیوست و از یادها رفت.
پس از انقلاب، تلاش‌هایی برای احیای شاهین صورت گرفت؛ از جمله تلاش‌های جعفر کاشانی برای ساخت یک ورزشگاه مدرن. اما این تلاش‌ها به نتیجه نرسید و بازگشت شاهین به میادین رسمی، موفقیت چندانی نداشت. فعالیت‌های شاهین بیشتر به رده‌های پایه محدود شد، بدون آنکه بتواند استعدادهای جدیدی را به فوتبال ایران معرفی کند. بعد از انحلال شاهین، بسیاری از بازیکنانش به پرسپولیس و پیکان پیوستند، اما هیچ تیمی نتوانست جایگاه و محبوبیت شاهین را پر کند.
حالا شاهین دوباره به میدان آمده است. این تیم، با تأیید فدراسیون فوتبال، باز هم در میادین حاضر شده و خاطرات دهه‌های گذشته را زنده می‌کند. یادآوری روزهایی که شاهین با ستارگانی چون حمید شیرزادگان، همایون بهزادی و حسین کلانی، فوتبال ایران را تسخیر کرده بود. نتیجه بازی با شمس آذر، اهمیت چندانی ندارد؛ آنچه اهمیت دارد، بازگشت نامی آشنا به دنیای فوتبال است. بازگشتی که خاطرات شیرین و نوستالژیک را برای هواداران قدیمی زنده می‌کند. آرزوی دوباره پرواز شاهین، آرزویی که خود به تنهایی ارزشمند است.
